Libelle: Feline ging in gesprek met haar verkrachter

“Ik wilde dat hij wist wat dit met me gedaan had."

Op haar zestiende werd Feline (33) verkracht door een vriend van haar halfbroer. Dat beïnvloedde haar hele leven. Twee jaar geleden ging ze met hem in gesprek. “Dit was het grootste cadeau dat ik mezelf kon geven.” Aan Christien Jansen van Libelle vertelt Feline haar verhaal. 



Lees het hele verhaal in de Libelle, nr 33 (21 juli 2022) Je kunt je gratis abonneren om daarna het artikel te lezen. 

“In mijn leven is er een voor en een na. Voor de scheiding van mijn ouders en de verkrachting was ik een redelijk serieus meisje dat graag tekende, veel las, leuke vrienden had en gek was op muziek. Daarnaast was ik gevoelig en ook boos. Vooral op mijn moeder omdat zij was weggegaan, maar ook op mijn vader om hoe hij haar behandeld had. Mijn moeder deed er alles aan om het contact goed te houden, maar ik miste mijn ouders en hunkerde, zonder dat ik dat uitsprak, naar hun steun. Omdat het na de scheiding thuis niet fijn was, zocht ik mijn heil vooral buitenshuis. Ik had een iets jonger vriendje, een heel lieve, leuke jongen met wie ik puberaal rommelde en seksualiteit ontdekte. Drie weken voor de verkrachting waren we wat verder gegaan dan zoenen. Maar omdat we allebei nog niet klaar waren voor ‘echte’ seks was het daarbij gebleven. Na de verkrachting kon ik hem niet meer aankijken. Ik schaamde me zo verschrikkelijk, voelde me bezoedeld. Vertellen wat er was gebeurd, kwam niet eens in me op."

"Ik kwam in contact met een heel goede psychotherapeute aan wie ik eindelijk vertelde wat er was gebeurd. De sessies waren heftig. Alles wat ik had weggestopt omdat het te pijnlijk was, moest ik herbeleven en vooral doorvoelen. Ik heb veel gehuild, er zat zo veel verdriet dat er nog uit moest. Maar ook woede. Vooral naar mezelf. Ik gaf mezelf de schuld van de verkrachting omdat ik – zoals bij zeventig procent van de slachtoffers gebeurt – in de freeze-stand was geschoten, waardoor ik mezelf niet had verweerd. Pas toen ik eindelijk ook de woede naar mijn verkrachter voelde, kon ik mijn ouders vertellen wat mij was overkomen en deed ik alsnog melding bij de politie.” 

Herstelbemiddeling

“In de aanloop naar de ontmoeting heb ik hem met bloed, zweet en tranen een brief geschreven die ik voor zou lezen tijdens de ontmoeting. De nacht voor de ontmoeting sliep ik slecht, maar ik voelde me sterk. Ik was zó bang voor hem geweest, nu keek ik het beest in de bek. Die bewuste dag ging ik met mijn vriend en de bemiddelaar naar het afgesproken adres waar de bemiddelaar en ik plaatsnamen aan een tafel. Het moment dat mijn verkrachter de kamer in kwam, was zo raar. In mijn hoofd was hij een beer van een vent, maar door de deur kwam een klein, schlemielig mannetje binnen, steunend op een kruk. Ik was zelfs groter dan hij – ik was verbijsterd. We gingen zitten en huilend en snotterend las ik de brief voor."

Lees het hele verhaal in de Libelle, nr 33 (21 juli 2022). Je kunt je gratis abonneren om daarna het artikel te lezen. 

Wil je meer informatie over bemiddeling na seksueel misbruik? Lees dan verder.