"Ik wilde hem geruststellen en laten zien: het gaat beter met mij"

Het is een regenachtige, donkere ochtend als Sharon (toen 16 jaar) op haar scooter wordt aangereden. Het ongeval en de periode erna is één groot, zwart gat. Ruim een jaar later is ze er aan toe om via Perspectief een gesprek aan te gaan met de veroorzaker van het ongeluk.

Anderhalf jaar na de aanrijding dacht Sharon steeds vaker aan de veroorzaker van het ongeluk. “Ik wist dat hij psychische hulp had gekregen. Voor hem is het ook niet niks geweest. Ik wilde hem geruststellen door te laten zien dat het beter met mij gaat. Door hem te zeggen dat ik hem niets verwijt en mijn leven weer had opgepakt, hoopte ik dat hij zich minder schuldig zou voelen. Om die reden wilde ik hem graag ontmoeten.”

Ze meldde zich aan voor een bemiddeling via Perspectief. Moeder Dana: “We hebben eerst een gesprek gehad met een bemiddelaar. We vertelden haar waarom we de veroorzaker graag wilden zien. Zij sprak vervolgens ook met hem. Uiteindelijk hebben we afgesproken op een neutrale plek.”

Sharon vertelde haar verhaal ook aan weekblad Vriendin:

In deze korte film vertellen Sharon en haar moeder Dana over de ontmoeting met de man die haar aanreed: