Feline: “Ik gun mezelf weer voluit te leven”

Feline (31) werd op haar zestiende slachtoffer van seksueel geweld. Na jaren therapie wil ze de dader laten weten welke impact de gebeurtenis op haar leven had. 16 jaar later gaat ze in gesprek met hem. “Uiteindelijk heb ik de dader in de ogen durven aankijken en heb ik hem een brief voorgelezen met wat de impact op mijn leven is geweest sindsdien. Wat een ontlading.”

Op haar zestiende wordt Feline verkracht in haar ouderlijk huis, door een bekende van de familie. "Ik was bang voor hem, vond hem zeer onvoorspelbaar. Ik was bang voor wat er zou gebeuren als ik naar buiten zou rennen en om hulp zou schreeuwen. Ik stribbelde tegen, schreeuwde van binnen, maar niet van buiten. Ik bevroor. Nu weet ik pas dat zo'n 70% van slachtoffers van seksueel geweld 'freezing' als coping mechanisme meemaakt en begrijp inmiddels dat dat ook bij mij gebeurde op dat moment.”

Welke impact had deze gebeurtenis op jouw leven?

“Ik ben nu 31 en ben bijna de helft van mijn leven bezig geweest met innerlijk werk, therapie, en coaching, om tot heling te komen van dit grote trauma. Ook andere ervaringen in mijn jeugd speelden mee, maar deze traumatische gebeurtenis is wel de kern geweest waardoor ik heel erg diep heb gezeten. Het heeft me zo geraakt dat er een moment was dat ik niet meer verder wilde leven en zelfs suïcidale gedachten had. Ook leidde het tot vluchten in van alles wat niet goed voor me was. Ik voelde me niet veilig, niet in mijn eigen huis en niet in mijn eigen lichaam.” 

“Vlak na de ervaring zei de dader dat ik dit nooit aan mijn familie moest vertellen. Dat nam ik heel serieus. Ik heb het zeven jaar lang aan niemand verteld, wist ook niet hoe ik er woorden aan moest geven. Ik stapte niet naar de politie, omdat het een bekende was en ik bang was voor de gevolgen van een aangifte. Na die ene ervaring is de dader nog een paar keer terug geweest in ons huis. Daarna heb ik afstand gecreëerd. En daarna heb ik hem nooit meer gezien. Tot het bemiddelingsgesprek.” 



“Ik ben pedagogiek gaan studeren en heb mij gespecialiseerd tot therapeut. Tijdens mijn studie kreeg ik veel tools aangereikt om zelf met mijn trauma om te gaan en om casussen, net zoals de mijne, te helpen. Daarnaast kreeg ik professionele hulp die me heeft geholpen mijn gezinssysteem beter te begrijpen en mijn eigen emoties. Ik begon te zien hoe het in elkaar zat, waarom ik zo bang was en dat ik nog niet goed contact kon maken met mijn lichaam. Ik stond open om te ervaren: hee hier moet ik nog iets mee.” 

Pas negen jaar na de gebeurtenis durft Feline de stap naar de politie te zetten. Ze doet een melding van de verkrachting en ook van haar thuissituatie. “Ik was nog steeds bang om aangifte te doen en kreeg ook de bedreigingen waar ik bang voor was. Toch zou ik andere slachtoffers willen adviseren om aangifte te doen. Hoe eng het ook lijkt, hoe eerder je start met het delen van je verhaal, hoe eerder je tot herstel komt. En des te eerder je steun en hulp voor jezelf creëren kunt.”

Wanneer hoorde je over herstelbemiddeling en waarom besloot je je aan te melden?

“Bij de politie kreeg ik een folder over herstelbemiddeling. Dat heeft toen een zaadje in mijn hoofd geplant. Ik heb het jaren bewaard. En pas jaren later weer, toen ik Slachtofferhulp Nederland belde, verwezen zij mij door naar Perspectief Herstelbemiddeling voor contact met de dader. Ik wilde de dader laten weten welke impact het heeft gehad op mijn leven. Dit is gaan groeien, want eerst kon ik er zelf niet eens woorden aan geven. Het is een geleidelijk proces geweest van jaren. Nadat mijn zelfbeeld gegroeid was, wat ik nodig had om überhaupt iets tegen hem te zeggen, heb ik besloten me aan te melden voor herstelbemiddeling.”  

Feline belt naar Perspectief en komt terecht bij bemiddelaar Manon die het traject gaat begeleiden. In het najaar van 2018 is er een eerste intakegesprek. Het bemiddelingsgesprek vindt uiteindelijk pas halverwege 2020 plaats. “Het was dus een lang traject. De begeleiding vond ik waanzinnig fijn. Ik voelde me zo gesteund door Manon.” 

Het traject duurt zo lang omdat de dader een ontmoeting lange tijd af houdt, ook vanwege persoonlijke omstandigheden bij hem. “Lange tijd was er een berusting in het wachten. Ik had immers al zestien jaar lang gewacht. Dat de dader nu wist waar het gesprek over zou gaan, dat vond ik enerzijds heel spannend, maar ook fijn. Want als het gesprek niet door zou gaan, dan wist hij wel waar ik stond.”

“In de periode naar het gesprek toe ben ik heel goed voorbereid door Manon, in live gesprekken en telefoongesprekken. Ik wilde een brief voorlezen aan hem. Het schrijven van die brief was voor mij ook al een hele weg. Ik schreef de brief aan de hand van de methode The Work van Byron Katie. Dit hielp mij om tot vergeving te komen, in de eerste plaats als cadeau voor mezelf. Vergeving betekende voor mij dat ik geen wrok meer koesterde, waar ik zo ziek van ben geworden, ook lichamelijk. Dat ik mezelf weer gunde om weer voluit te leven en om weer de pure Feline te worden die was.”  

Hoe is het gesprek uiteindelijk verlopen?

“Het gesprek was op een neutrale locatie. Mijn partner was mee en wachtte op de gang. Van tevoren vond ik het supereng. Ik had de dader tot een monster in mijn hoofd gemaakt. In mijn hoofd was hij heel groot, maar hij bleek nu kleiner te zijn dan ik. Dat verraste me sowieso. Ik heb de brief aan hem voorgelezen. De dader was daar ook op voorbereid. Manon zei van tevoren: verwacht helemaal niets. Ik ging dus zonder verwachtingen het gesprek in.

Hij zei tot tweemaal ‘sorry’. Ik was al verbaasd dat hij was gekomen en ik was dankbaar voor de moed die hij had gehad om te komen. Het ontroerde me zelfs dat iemand ervoor open stond om naar mijn verhaal te komen luisteren. Het was niet de volledige erkenning van wat er in mijn ogen was gebeurd, maar ik had zulke lage verwachtingen dat ik een excuus ook niet had verwacht. Tijdens het voorlezen van de brief en het ontvangen van dit excuus kwamen er tranen uit mijn ogen en uit mijn neus, zo’n intense ontlading.”  

Hoe gaat het nu met je?

“Het gaat goed met me. Na het gesprek heb ik een paar dagen nodig gehad om dingen te laten landen. Daarna had ik toch nog wel vragen aan hem en die heb ik via de bemiddelaar nog kunnen stellen. Bijvoorbeeld of hij het zelf aan onze gezamenlijke bekende gaat vertellen. Vervolgens heb ik dit losgelaten.”

Wat heeft de bemiddeling jou gebracht?

“Het heeft voor zo’n innerlijke opruiming gebracht. Het lijkt of er een enorme rots van de weg is gerold door het gesprek. Ik ben Manon en Perspectief Herstelbemiddeling voor altijd dankbaar voor het mede mogelijk maken van dit gesprek. Dat er zoveel mogelijkheden schuilen in situaties waar soms geen weg uit lijkt te zijn, heeft Manon mij helpen inzien.”

“Wat de bemiddeling mij verder heeft gebracht, los van de opluchting en een succeservaring, is zachtheid in mijn hart. Bevestiging van mijn geloof dat ik altijd moet luisteren naar m’n intuïtie. Het heeft me geleerd mijn eigen weg te bewandelen. Wat ik anderen hoop mee te geven: hoe moeilijk de weg ook is, het is zo waardevol om, wanneer je dat durft en er aan toe bent, een gesprek aan te gaan. Je creëert zoveel meer veiligheid voor jezelf. En een nieuwe manier om te helen.” 

Feline werkt als therapeut en wil graag andere verkrachtings survivors helpen in hun herstel. Wil je met haar in contact komen, mail ons dan.

Lees meer over herstelbemiddeling na seksueel misbruik.